Οποιαδήποτε ηλικία και εάν έχουμε, σίγουρα, έστω και μία φορά αναρωτηθήκαμε ως προς τον σκοπό της ζωής μας. Όσοι από εμάς δεν έχουμε βρει την απάντηση, συνεχίζουμε να ζούμε «μεροδούλι-μεροφάι». Συνεχίζουμε την ρουτίνα της καθημερινότητας, ως καλοκουρδισμένα βιο-ρομπότ. Συνεχίζουμε να μας καταβροχθίζει η μιζέρια, ο πόνος και η αρρώστια. Συνεχίζουμε να μην νοιώθουμε χαρά και να την αναζητούμε μάταια στις διεγερτικές ουσίες ή τα ψυχοφάρμακα. Το «Πλάτωνας, όχι Prozac» υπάρχει στο σαλόνι του ιατρείου μου και πολλοί που με επισκέπτεστε, το ξεφυλλίζετε. Δείχνετε ενδιαφέρον. Σας βεβαιώνω πως η συνάντηση δεν θα περιέχει στείρα μαθήματα φιλοσοφίας μα απλές ερωτήσεις που ο καθένας θα απαντήσει μόνος του για τον εαυτό του. Όταν θέτονται τα κατάλληλα ερωτήματα, οι απαντήσεις βρίσκονται μέσα μας δίδαξε ο δικός μας παππούς, ο Σωκράτης. Έτσι ανοίγεται μια χαραμάδα για το δρόμο προς την πληρότητα.